موضوع: 70 قانون رانندگی تدافعی

قانون طلایی اول:"حواستون جمع باشه!"
"اصلا ندیدمش!" اولین چیزی هست که بعد هر تصادف گفته می شه.مگه اون یکی خودرو قابل رویت نبود؟!معمولا اکثر تصادفات ناشی از بی دقتی یکی یا هر دو می باشد!بی دقتی شامل چیزهای زیادی می شه :"خیال پردازی، حواس پرتی،خواب آلودگی،"هیپنوتیزم بزرگراه"،صحبت و غیره
هر وسیله نقلیه در حال حرکتی انرژی زیادی را تولید می کند که نقش شما به عنوان راننده اینه که از اون انرژی برای از بین بردن و زخمی کردن دیگران استفاده نکنی.احتیاط باعث میشه شما ببینی و تشخیص بدی و از خطراتی که در جاده و خیابون در کمینتونه حذر کنی.
اولین مشخصه هر رانندگی هوشیاری است و احتیاط بزرگترین وظیفه هر راننده است چراکه باعث میشه زمان کافی برای تشخیص خطر و جلوگیری از آن را داشته باشی!آمار اینطور نشون می ده که بیشترین تصادفات اطراف محل زندگی آدمها رخ می ده!چرا؟به این علت که اطراف منزلمون ما معولا احساس راحتی می کنیم و گارد خودمون رو رها می کنیم(دیگران نیز همین کار رو می کنند.)شاید این ضرب المثل رو شنیده باشید"آشنایی حقارت میاره"در مورد رانندگی "آشنایی(با محیط) بی دقتی میاره." ما اغلب در نظر نمی گیریم که خیلی از صدمات در سرعتهای پایین اتفاق می افته!

می خوام شمار رو به چالش بکشم!درسته که همه ما انو می دونیم اما اصلا کار آسونی نیست.دفعه بعد که رانندگی رو شروع کردید سعی کنید فقط و فقط حواستون به خیابون و جاده و اتوبان باشه و به هیچ چیز دیگه ای فکر نکنید و سپس تعداد دفعاتی رو که ذهنتون منحرف شده را بشمارید.خیلی از شما قبل از اینکه از پارکینگ بیایید بیرون اولین سوتی را خواهید داد!ذهن ما می خواهد که به این شاخه و اون شاخه بپره.تا حالا براتون پیش نیامده که آنقدر تو افکارتون غرق بودید که هیچ قسمت از سفرتون رو به خاطر ندارید؟
آیا این مساله قابل حله؟احتیاط می تونه به یک عادت تبدیل بشه ولی باید روش کار کرد.انتخابهایتان آگاهانه باشد و مستمر و نه اینکه در حین رانندگی حواستان را به چیزهای دیگر بدهید.مغز خود را به چشمانتان پیوند بزنید و در حین رانندگی همه چیز را تجزیه و تحلیل کنید.به این امر"آگاهی مبتنی بر موقعیت" می گویند.در حقیقت رانندگی (بی خیال )خطرناکترین کاری هست که بیشتر ما انجام می دهیم.این کار ارزش اون رو داره که ما تمام حواسمون رو بهش اختصاص بدهیم.عادت کردن به این قضیه شما رو در برابر تمام تصادفات بیمه می کند البته نه کاملا!

قانون دوم:"به هیچکس اعتماد نکنید!"
دشمن شماره یک همه ماها خودمون هستیم.شما هیچ وقت نمی تونی به رانندگی دیگران اعتماد کنی!به تمام اشتباهات رانندگی که در طول این سالها مرتکب شدی فکر کن و همین طور به اشتباهاتی که در آینده ممکن است مرتکب شوی نیز فکر کن!بقیه رانندهها هم مثل ما هستند.تو رانندگی بهشون اعتماد نکن.در حال رانندگی حواست به چهار طرفت باشه و به اندازه کافی برای خودت فضا ایجاد کن.اشتباهاتی رو که دیگری ممکنه انجام بده رو پیش بینی کن و منتظرشون باش.اشتباه کردنش دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره.به این خاطر که او هم مثل ماست.وقتی ماشینتون رو تو حالت"اتو پایلوت" قرار دادید در حقیقت کنترل رانندگی و سرنوشتتون رو به اونها دادی.اگه بیش از حد اعتماد کنید مسولیت امنیت خود را به دیگری واگذار کرده اید.آیا دیگری ارزش این اعتماد رو داره؟!شاید اونی که فکر می کنی اشتباه شما رو جبران می کنه و الان پشت روله مست باشه یا عزیزی رو از دست داده یا در محل کارش با کسی دعواش شده و ...شاید طرف یک نوجوانه که سویچ باباش رو تک رفته و...با این فکر وارد خیابون شو که بقیه رانندهها دیوانه هایی هستند که می خواهند تو را بگیرند.بیشتر تصادفات درست زمانی اتفاق می افته که"اون یکی"کاری رو می کنه که ما توقعش رو نداریم و یا کاری که اونها توقعش رو ندارند انجام می دهیم.اگر بپذیریم که همه مرتکب اشتباه می شوند قدم بعدی این هست که همیشه بدبینانه رانندگی کنیم.وقتی به چراغ قرمز رسیدی مواظب باش چراکه چراغ قرمز به تنهایی باعث نمی شه کسی توقف کنه!مراقب اونهایی که دارند از پارک خارج می شوند باش.وقتی ماشینی به نظر شما بی دلیل ایستاده فکر کن احتمالا این کارش دلیل داره و گازش و نگیر چون ممکنه عابری ماسینی و ... راهش رو سد کرده باشه و این کار شما برای هر دوی شما دردسر ساز بشه.
راهنما نزدن و در لحظه آخر مسیر عوض کردن از مثالهای بیشماریه هست که میشه نام برد.منتظر هر اتفاقی باش و یک استراتژی برای مقابله با اون داشته باش!

قانون طلایی سوم:"راه بده."
خوب که بهش فکر کنی می بینی کسی به خاطر راه دادن تصادف نکرده بلکه عکسش همیشه صادق بوده.اگر شک داری حق تقدم با تو است یا نه راه بده.ممکنه حق با طرف مقابل نباشه ولی این شمایید که تو این میون ممکنه متضرر بشوید.گفته میشه که حق تقدم با کسی نیست مگر اینکه بهش واگذار بشه.(یادمون باشه که داریم درباره رانندگی تدافعی حرف می زنیم و نه قوانین رانندگی.)مساله حق تقدم برای همه یک سوءتفاهماتی را به دنبال دارد و برای همه شفاف نیست.یادمون باشه که وقتی حرف از ایمنی به میون می آد این نتیجه است که حرف اول رو می زنه و نه حق تقدم!
هر کس اگر نکته ای یا خاطرهای چه مثبت و یا منفی با خواندن این مطالب به ذهنش می آد با نوشتن چند خط تجربیاتش را با دیگران سهیم کند.

قانون طلایی چهارم:"سرعت=فاجعه."
رانندگی با سرعت غیر مطمئنه دو خطر را به همراه دارد:اول زمان عکس العمل شما را کاهش می دهد.ثانیا فشار حاصل از برخورد را نیز تصاعدی بالاتر می برد. این حساب دو دو تا چهارتاست و نمیشه ازش طفره رفت!زمان عکس العمل مناسب در سرعتهای بالا بین 1 تا 1.5 ثانیه است.فاصله زمان عکس العمل مناسب با سرعتی معادل 50 کیلومتر در ساعت تقریبا 26 متر است.با سرعت 70 این فاصله به 35 متر افزایش پیدا میکند.این اعداد شامل فاصله ترمز نمیشود بلکه زمان عکس العمل مناسب را نشان می دهند.اگر تنها به ترمزهایتان اکتفا کنید مطمئنا در هیچ موقعیتی زمان عکس العمل مناسب برای رد کردن مانع راپیدا نخواهید کرد.این قضیه در شب جاییکه دیدتان محدود است بیشتر نمود پیدا می کند.فکر می کنید چراغاتون تا چه فاصلهای رو روشن می کنه؟دید شبتون تو چه وضعیه؟
وقتی چراغها تو شب مانعی رو نشون می دهند اغلب برای نشون دادن عکس العمل مناسب دیر شده رفیق!بسیاری از کارشناسان 50 کیلومتر در ساعت تو شبها را نیز زیاد می دانند.
اگر در موقعیت تصادف قرار باشه برید تو دیوار , دوست دارید سرعتتون 10 کیلومتر در ساعت باشه یا 110 کیلومتر؟انتخابش خیلی سخت نیست.هست؟!سرعت بالا فشار حاصل از برخورد را نیز تصاعدی بالاتر می برد. راننده ای که تدافعی می راند سرعت خودش را با سرعت ترافیک بدوت تخطی از سرعت مجاز هماهنگ می کند.اگر سرعت ترافیک بالاتر از اون سرعتی است که شما تواناییش را داری از سمت راست برو و راه بده!فاصله مناسب را نیز رعایت کن!
سرعت بالا وقت زیادی برای شما نمی خرد.براتون پیش نیامده که به چراغ قرمزی برسید و ببینید اون طرفی که شما چند کیلومتر قبل تر ازش سبقت گرفتید به شما رسید؟تو بزرگراهها که با می توانید زمان"بیشتری" برای خودتان بخرید تفاوت سرعت 70 الی 80 کیلوتر تا 50 کیلوتر در ساعت همش 8 یا 9 دقیقه است!
خوب کجا رو گرفتی؟!که چی؟!
پینوشت:
از کاربران آمریکایی که در سایت اصلی کامنت گذاشتند شخص اول نوشته:" از اینکه در بزرگراههای بین ایالتی ایالت فلوریدا سرعت 70 کیلومتر در ساعته شگفت زده شدم!چنین سرعت بالایی رو جای دیگه ندیده بودم."

شخص دوم نوشته:"سرعت 75 کیلومتر در ساعت در ایالات غربی استاندارده."

حال تو خود بخوان حدیث مجمل!

قانون دوم :مهمترین چیز بستن کمربند ایمنی حتی برای سرنشین عقب ماشین مثل قوطی کبریتی میمونه که درش باز باشه.. وقتی تکونش میدید چه اتفاقی میافته؟؟؟ پس کمربند ایمنی را ببندید.

قانون اول:درست پشت فرمون بشینید! خوابوندن پشتی صندلی مثل راننده های فرمولا ممنوع... کشیدن صندلی به جلو تا نزدیک فرمون ممنوع... این ها روش های غلط هستند وقت نیست توضیح بدم چرا ولی درستش اینه>> پشتی صندلی کمی زاویه ای باز تر از 90 درجه (من 90 درجه را پیشنهاد میدم چون کل ستون فقرات میچسبه به پشتی صندلی و یه فشار ملایمی از کف دستها به عضلات دست و کتف و در نهایت به کمر منتقل میشه که شما را سفت داخل صندلی نگه میداره)داشته باشه صندلی را جوری تنظیم کنید که دستها کشیده باشند اما بتونید مچ دستها را به راحتی روی فرمون بگذارید.. یعنی کمی آرنج ها خم باشند.. دقیقا باید در پاها هم زانو ها کمی خم باشند (فقط کمی) اینطوری بهترین دید را دارید بهترین کنترل روی فرمون و پدال ها و کمترین آسیب دیدگی هنگام تصادف از جلو فرمون را همیشه در سرعت های بالای 50 کیلومتر دو دستی و در حالت مشت در موقعیت 3 و 9 بگیرید .. این کار ها اعتماد به نفس و کنترل شما را به شدت افزایش میده.. صندلی ماشین مبل نیست پس لطفا صاف و سفت بشینید طوری نیست خسته بشید! استراحتو واسه همین موقع ها گذاشتند!!

قانون بعدی: اگر بچه زیر 5 سال کوچک جثه دارید حتما باید در هولدر و روی صندلی عقب اون هم خلاف جهت ( صورت بچه و صندلی نگه دارنده کودک به سمت پشت ماشین) باشه
البته خیلی ها رعایت نمیکنند بچه ها ظریف و سبک وزن هستند و خیلی بیشتر از ما آسیب میبینند
تو این کتاب به ما یاد میده که چطوری از خطراتی که دیگران واسمون درست میکنند از خود و سرنشینمون دفاع کنیم.
تا اونجایی که میشه بچه ها را روی صندلی عقب و با کمربند ایمنی فیکس کنید! مخصوصا در وسط صندلی باشند که بتونید از توی آینه بچه را ببینید

قانون بعدی: تمام اشیائی که در کف ماشین یا هرجای دیگه ماشین گذاشتید را یا بردارید یا در جای خودشون محکم کنید... دستمال کاغذی .گوشی موبایل .بطری آب. ساندویچ. یا هر چیزی که رها شده روی صندلی ها و داشبرد یا حتی صندوق عقب یا هر جای ماشین باید در جای خودش فیکس شده باشه اینجا نوشته بسته دستمال کاغذی 200 گرمی در سرعت 100 کیلومتر (هنگام تصادف) مانند یک وزنه 13 کیلوگرمی به پشت سر شما برخورد خواهد کرد پس بیزحمت این دستمال کاغذیو از پشت شیشه بردار برادر من! وقتی چیزی کف ماشین یا رو صندلی ها میخزه و تکون میخوره حواستون پرت میشه

قانون طلايي 5: رانندگي بدون عوامل اخـلاگر
اول، اجازه دهید واژه"اخـــلال" را تعريف كنيم. ديكشنري جهان جديد وبستر اخـــلال را چنين تعريف مي كند:"چیزی را بدتر ، کمتر، ضعیف تر و یا آسیب دیده تر كردن"
با تعميم آن به رانندگی، اخـــلال بدين معنی است : عاملي که باعث کاهش توانایی شما در به كار بردن وسيله نقليه تان با خيال راحت ، مي شود.

اولین چیزی که به ذهن اکثر مردم مي رسد اخـــلال از طريق الکل یا مواد مخدر دیگر است. اما بعضی دیگر نیز وجود دارند: اخـــلال از طریق خستگی، يا نتیجه ناتواني جسمي يا يك بيماري . چند سال پیش موردي وجود داشت که در آن یک مرد اقدام به رانندگی با اندام شکسته نمود. او با استفاده ازيك چوب از پدال گاز استفاده كرد و در نهايت منجر به از دست دادن كنترلش و تسخير پياده رو و کشته شدن یک فرد كه در حال استفاده از تلفن عمومي بود، انجاميد.

الکل عامل نخست اخـــلال است. از آنجا که به عنوان سست كننده عمل می کند،با اولين جرعه شروع به کاهش توانایی های یک فرد مي كند. بسیاری از مردم درک نمی کنند که حتی در سطوح بسیار کم الکل درخون نيز،راه ، قبل از رسیدن به هر گونه "محدودیت های قانونی" به اخـــلال در توانایی های جسمی و روانی مي انجامد. در تمامي ایالاتهاي امـــريكا در حال حاضر وجود 0.08٪ سطح غلظت الکل در راننده موجب اخـــلال گر شناخته شدن اوست وهیچ مدرک دال دیگري مورد نیاز نيست. اما اخـــلال اغلب در سطوح ac شروع می شود که كمترين آن 0.04٪ است كه نیمی از "محدودیت های قانونی" است.
بدترآنكه بر روي اغلب تواناييها و مهارتهاي شما كه به عنوان يك راننده به آن نياز داريد اثر مي گذارد: تصميم گيري ، بینایی، و توانایی انجام کارهای مختلف در یک لحظه.
از آنجا که الکل ذهن شما و موتور توانايي هاي تان را کند می کند ، بر فاصله و زمان عكس العمل شما تاثير دراماتيك مي گذارد. اگر عامل اخـــلال گر سبب دو برابر شدن زمان عكس العمل شما شود، به عنوان مثال، در 70 مایل بر ساعت، نتيجه103 فوت اضافی در هر ثانيه است. بدیهی است، این می تواند به معنای تفاوت بین جاي خالي دادن و برخورد با يك شخص باشد .رانندگی با ساير عوامل اخـــلاگردیگر می تواند نتایج مشابهی داشته باشد.

یکی از مضامین رايج من در تدریس این موضوع، مسئولیت شخصی است. همه ما باید تعهد داشته باشيم تا مطمئن شویم که در زمان راندن وسيله نقيله خود قادر به رانندگی با خیال راحت هستيم . از خود بپرسید، "آیا من براي رانندگی سالم هستم؟ من به اندازه كافي استراحت كرده ام ؟ آيا من مريضم؟ آيا من داروهایی مصرف كرده ام که ممکن است در توانایی های من تاثیر بگذارد؟ آیا اندام من در دسترس اند برای استفاده در رانندگي؟ آيا زمان كافي براي دفع الكل از بدن من سپري شده ؟" (به طور کلی، بدن می تواند در هر ساعت يك نوشيدني را از بین ببرد، و بر خلاف باورهای عمومي، هیچ چیز نمی تواند باعث سرعت بخشیدن این روند شود.) آيا من عينكم را زده ام (اگر لازمه)؟ تنها در صورتی شما می توانید به تمام این سوالات پاسخ بله دهيد كه مزيتهاي خود را براي رانندگی تمرين کنید.

من معتقدم که اگر شخصي (1) با سرعت زياد نراند؛ (2) توجه كند (3) با داشتن علايم اخـــلال گر نراند،(4) كمربند ايمني خود را ببندد (و از سیستم های ایمنی دیگر مانند کیسه هوا و ترمزabs استفاده كند)، هرگز در تصادفات راهنمایی و رانندگی کشته نمي شود. فقط این چهار چیز،اگر تمرين شوند وسپس تبديل به عادت ،تصادفات شديد را از بين مي برند و ساليانه 50000 زندگي را نجات خواهند داد. در دنیای واقعی، چون ما انسانيم، وانسان جايز الخطاست پس همیشه اشتباهاتي وجود خواهند داشت که منجر به تصادف شوند. از آنجا که اطراف ما را محیط های خصمانه و نیروهای فیزیکی ناسازگار با زندگی فرا گرفته پس ما باید هر كاري برای به حداقل رساندن خطرات انجام دهيم، درسته؟
پس، دوباره، تمرین كنيد: پرداخت 100٪ توجه تان به رانندگی، رانندگی با سرعت معقول ، رانندگی بدون عوامل اخـــلال گر، و خريد سيستم هاي ايمني و یاد گرفتن چگونگي استفاده درست از آنها. این ایده ها هستند که پایه و اساس هر سیستم رانندگی دفاعی اند.

قانون طلايي 6: " كمـــربند خود را ببنديد "

بدون شک، کمربند ايمني مهم ترین دستگاه ایمنی است كه تا کنون اختراع شده . بستن کمربندهاي ايمني چند چیزرا برای شما انجام ميدهند. آنها حفاظت موثري فراهم مي كنند، آنها نیروهای تصادف را جذب مي كنند و شما را از پرتاپ شدن به بيرون وسيله نقليه حفظ مي كنند. وسایل نقلیه مدرن همراه با "نواحي ضربه گیر" ساخته مي شوند و کمربندهاي ايمني بخشی جدایی ناپذیرسيستم آن هستند.

كمربندهاي ايمني شما را در منطقه امن اطرافتان نگه ميدارند در حالی که خودرو فرو می ریزد. کمربند هاي ايمني كمكتان مي كنند تا شما در مكان خود باقي بمانيد و با كنترل شما را قادر خواهند ساخت تا از برخورد اجتناب ورزيد. با وجود تمام این مزایا، مردم دلايل زيادي براي نبستن آن دارند:

1. "آنها لباس من را چروك مي كنند."
البته كه اين كار رو انجام ميدن.

2. "آنها ناراحت کننده هستند."
شاید چنین باشد، اما شما می توانید آنها را طوری که برايتان مناسب است تنظیم کنید.

3. "من می خوام هنگام تصادف آزاد باشم."
آه، بله، به روي چشم! اين كارعلت شماره یک مرگ و میر در تصادفات وسیله نقلیه است.

4. "من نمی خوام در هنگام برخورد به دام افتاده باشم ، و یا هنگامي كه وسیله نقلیه ام در حال به پایان رسيدن است در آب یا در آتش."
استفاده از کمربند ايمني باعث افزایش احتمال هوشياري شما بعد از برخورد ، صدمات كمتر و اينكه قادر به خارج شدن باشيد ، خواهد شد.
گير كردن و شکستن كمربند ايمني شايع نیست.

5. "دولــت نمی تواند به من بگويد چه باید بکنم ،اينجا يك كشــور آزاد اســـت! "
بله، اينطوره. اما در مورد حقوق ديگران چطور؟ وقتی شما کمربند ايمني را نمي بنديد و صدمه مي بينيد، چه اتفاقی می افتد زمانی که بیمه تان تمام شده است؟ مردم صورتحساب های پزشکی شما را پرداخت مي كنند ، اينطوره؟ در كشور من، این هزینه مالیات دهندگان در حدود 35 میلیون دلـــار در سال است.

6. "من شنيده ام كه افرادی در تصادفات کشته شده اند كه كمربند ايمني شان را بسته بودند"
كي اينو ميگه؟ نه هر متخصص ايمني اي كه قبلا من با آن صحبت كرده ام.
اگر یک برخورد بتواند شما را حتي با كمربند ايمني بسته شده بكشد پس هيچ شانسي بدون كمربند هم نخواهيد داشت ، مگر اینکه شانس بياريد. چیزی که من می خوام شانس خوب است. آمار نشان می دهد که کمربند ايمني تقریبا از 50٪ صدمات و مرگ و مير جلوگیری مي كند.

در مورد كساني که با شما در هنگام رانندگي همسفر اند و كمربند خود را نبسته اند چه؟ من ميگم برايشان هيچ تسلطي وجود ندارد. در هر برخورد، مسافراني كه كمربند نبسته اند تبدیل به اشیاء پرنده مي شوند، شما نيز حتي با كمربند بسته می توانید صدمه ببینيد اگر از پشت توسط مسافري كه كمربند نبسته برخورد پيدا كنيد.

اگر شما در یک تصادف بدون بستن کمربند ايمني صدمه ببينيد ، شما تا حدي مسئول صدمات خود هستيد، حتی اگر طرف ديگر مقصر اصلي تصادف باشد. شرکت بیمه یا دادگاه ممکن است تصمیم بگیرد که x٪ از صدمات شما مقصرش خود شما بوده ايد و به همان اندازه ديه تان را كاهش دهد. اگر صدمات شما شدید هستند،مي تواند برايتان ميليونها هزينه داشته باشد.

قانون طلایی شماره 7 : دستگاهها و وسایل ایمنی خریداری و استفاده کنید.
بجز کمربند ایمنی ، صندلی مخصوص کودکان ، ترمز abs و کیسه هوا را به شما پیشنهاد میکنیم .

صندلی ایمنی کودکان :
در یک رانندگی تدافعی ، کودکان زیر سن 5 سال ، حتی در صورتی که به چشم شما به قدری بزرگ شده اند که نیاز به صندلی مخصوص ندارند ، باید بر روی صندلی کودک مناسب بنشینند که به درستی به اتومبیل محکم بسته شده است .(سایز صندلی متناسب با سن کودک باشد و به درستی به محل مخصوص وصل شده باشد ) . به یاد داشته باشید هر ایالت قوانین مربوط به خود را دارد و باید مطابق با آن عمل شود. ( جمله آخر نویسنده برای ایالت های آمریکا بوده ، قوانین ایالت های ایران در مورد صندلی کودک یکی هستند !!!) .
صندلی های گوناگونی با توجه به سن ، وزن و اندازه کودک وجود دارند .آگاه باشید و از صندلی متناسب با کودکتان استفاده کنید.
نکته مهم : صندلی کودک را در وسط صندلی عقب نصب کنید تا از اثر برخورد تصادفات جانبی کاسته شود و هیچگاه صندلی کودک را بر روی صندلی جلوی اتومبیل خود نصب نکنید بخصوص اگر اتومبیل شما دارای کیسه هوای سرنشین است. زیرا در صورت باز شدن ایربگ خطر جراحت و حتی مرگ وجود دارد.(به امید سلامتی همه کوچولوهای عزیزمون).

ترمزهای ABS :
ترمزهای ABS در هنگام ترمزگیری های شدید که در آنها چرخها قفل میشوند ، با کم کردن فشار ترمز بر روی چرخ از قفل شدن آن جلوگیری میکنند و به این وسیله مانع از سر خوردن و چرخیدن های ناخواسته اتومبیل میشوند.در واقع بوسیله این ترمزها شما میتوانید در زمان ترمزگیری به اتومبیل فرمان بدهید . متخصصان عقیده دارند همیشه تغییر جهت اتومبیل(فرمان دادن) سریعتر از ترمز کردن عمل میکند ( منظور اینه که در زمان خطر بهتره اگه میشه مسیرتون رو تغییر بدین تا اینکه ترمز کنید) ، ولی بوسیله ترمز ABS شما میتوانید هردو کار را انجام بدهید .
ممکن است شما بگویید بوسیله پمپ کردن ترمز (قطع و وصل) از قفل کردن چرخها جلوگیری میکنید . اما به یاد داشته باشید در لحظه وقوع خطر این کار هم زمان با فرمان دادن و تغییر جهت اتومبیل برای جلوگیری از تصادف کار بسیار مشکلی است و اغلب رانندگان برای این شرایط از قبل تمرین نکرده اند.
نکته :
ترمزهای ABS معمولا ماشین را سریعتر از اینکه از ترمزهای معمولی به درستی استفاده کنید نگه نمیدارند،(منظور اینه که اگه حرفه ای باشید میتونین کار ترمز ABS را خودتون انجام بدین) (و اشتباه بعضی ها که فکر میکنند ABS ترمزها رو قوی تر میکنه) ولی برای بیشتر ما مهم این است که از سر خوردن و چرخیدن اتومبیل خود جلوگیری کنیم . اگر اتومبیل شما ABS دارد خیلی مهم است که از چگونگی استفاده از آن بوسیله خواندن دفترچه راهنما کاملا اطلاع بیابید و حتی در جاهایی مانند پارکینگ خالی و محلهایی مثل آن کمی تمرین کنید تا با ABS آشنا شوید .

کیسه های هوا:
چیزهایی هست که باید در مورد کیسه های هوا بدانید:
اول از همه اینکه باز شدن ایربگ یک اتفاق آرام نیست ، آنها با مقادیر قابل توجهی خشونت باز میشوند .آنها زمانبندی شدند که وقتی به جلو پرت میشوید (خدا نکنه !) فضای جلوی شما را پر کنند تا از برخوردتان با سطوح سفت تر جلوگیری شود . شما ممکن است بوسیله Air Bag آسیب ببینید ولی آسیب دیدگی شما به مراتب کمتر از زمانی است که Air Bag وجود نداشته باشد . به یاد داشته باشید که صندلی خود را خیلی جلو نبرید و به اندازه کافی با فرمان فاصله داشته باشید تا بتوانید به راحتی بر ادوات گوناگون کنترل داشته باشید و همچنین بتوانید فرمان را به درستی در دست بگیرید . برای نشستن صحیح به دفترچه راهنمای اتومبیل مراجعه کنید. این کار مخصوصا برای افراد ریز اندام مهمتر و واجبتر است.

سیستمها روزبه روز در حال بهتر شدن هستند . با اینکه در سیستمهای قدیمی تر ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد، ولی نمیتوان از این واقعیت چشم پوشی کرد که آنها هم موجب بالا رفتن ایمنی ما شده اند و بسیاری از مردم در حال حاضر به دلیل وجود کیسه های هوا میتوانند راه بروند ( یعنی کیسه های هوا تا حالا جان خیلیا رو نجات دادن).
مطلب آخر اینکه مطمئن شوید که کمربند ایمنی خود را بسته اید . در صورتی که شما در جای مناسب نباشید ، ایربگ ها نمیتوانند به شما کمک کنند .

قانون طلائی شماره 8: موتورسیکلت ران ها ، مراقب باشید

صحبت کردن درمورد کلاه ایمنی موتورسواری همیشه مخالفتهایی را در میان مردم در مورد مهم بودن یا مهم نبودن آن در پی داشته و دارد .
عقیدۀ من ؟ من تا به حال از زبان موتورسوارانی که از کلاه استفاده نمیکنند هیچ دلیل و توجیه منطقی نشنیدم و تجربۀ شخصی من تفاوتها را برای من مشخص میکند : حدوداً در سن 16 سالگی، از روی موتوری که با سرعت 45 مایل(حدود 75 کیلومتر) در حرکت بود زمین خوردم. پس از پیمودن یک مسیر کاملا منحنی شکل ! با سر به زمین برخورد کردم. در آن موقع یک کلاه ایمنی خوب داشتم و توانستم لنگ لنگان خودم را کنار بکشم. پایم زخمی شد و به مدت 10 سال درد کمر داشتم.
در سال 1973 در منطقه بیکرزفیلد در ایالت کالیفرنیا پدرم در یک چهارراه با موتور سیکلتش تصادف کرد و به اندازه 1.5 متر و شاید هم بیشتر به هوا پرت شد و با سر به زمین برخورد کرد ( اینا خونوادگی با کلّه میرن تو زمین !!! ) کلاه خودِ او جانش را نجات داد اما صدمه ای که دیده بود او را چند هفته وادار به استراحت کرد.
یکی از آشنایان من به نامِ اریک بر روی موتور هارلی جدید خود که باک بنزین آن برق میزد نشسته بود و در مسیر خود در حال حرکت بود . به علت به هم خورد تعادل زمین خورد. او کلاه ایمنی نداشت و سرش به سیمان جاده برخورد کرد و بعد از 4-3 روز درگذشت .
سرِ انسان در اثر برخورد با سرعت فقط 4 مایل به زمین میتواند آسیب بسیار جدی ببیند .
یک کلاه خود ، یک وسیله ایمنی همه منظوره و کامل نیست. من میدانم در اثر برخورد با یک وسیله چهار چرخ اگر من برروی موتور سیکلت باشم من بازنده خواهم بود . برخوردی که فقط گلگیر یک ماشین را خم میکند برای یک موتور سوار باعث مرگ میشود. ما ممکن است به آسانی یک پای خود را از دست بدهیم ، اندامهای حیاتی ما از بین بروند یا حتی فلج شویم.(منظور نویسنده بیان انواع خطراتی هست که یک موتورسوار رو تهدید میکنه).
از زمانی که عاشق راندن شدم و نتوانستم آن را ترک کنم، همیشه سعی میکردم مسئول نگهداری و حفاظت از خودم تا جایی که امکان دارد باشم. من از یک کلاه خود خوب که تاییدیه دپارتمان حمل و نقل و موسسه ورزشی را دارد، عینک و لباسهای محافظ و چکمه های خوب استفاده میکنم.دانستن آنچه من میدانم بدون انجام دادن آن منطقی نیست .(یعنی حالا که میدونین خوبه انجامش بدین) .

رعایت کردن حقوق دیگران نقش مهمی در کنترل تصادفات و حفظ آرامش در رانندگی داره. روزهایی که با آرامش رانندگی میکنم وسعی میکنم از شتاب و سرعت پرهیز کنم خیلی راندگی دلچسب میشه. اما تا میبینم چند خودرو با بی دقتی رانندگی میکنن و تهاجمی میگیرن روی آدم بازم آتیشی میشم.
نکاتی هست که همیشه رعایت میکنم و همیشه توقع دارم دیگران در مورد من رعایت کنند.
هیچ وقت بیدلیل و بدون راهنما مسیر حرکتم رو عوض نمیکنم. همیشه در طول امتداد خودرو باید حرکت داشت این مسیر مختص شماست و دیگران نمیتونن ناگهانی وارد اون بشن.
نباید به خودروی جلویی بیش از حد بچسبونید .
اصلا نباید در طول مسیر جایی بایستید. حتی برای لحظاتی کوتاه راه را نباید بست. همین انتظار رو از دیگران دارم.
اگر تقاطی رو رد کردید و یا مجبورید در عرض خیابون به سمت دور برگردون برید بهتره منصرف بشید و دیگران رو به دردسر نیاندازید. از دوربرگردون بعدی میتوان برگشت.
تا جای ممکن اجازه ندید در جهار راهها و تقاطع ها خودروهای در حال حرکت مجبور به ترمز زدن بشن. صبر کنید وقتی خلوت شد و به صورت گروهی با چند خودروی دیگه از تقاطع عبور کنید.
بارها شده در چهارراه 5 خودرو دارن از تقاطع عبور میکنن و بقیه منتظر حرکت آنها هستن. ولی یک خودرو بی ملاحظه میاد و راه رو سد میکنه.
سعی داشته باشید که یه تعداد خودرو جمع بشن و همه با هم تقاطع رو رد کنن و همچنین برای خودروهای عبوری نیز این حق رو قائل بشید.
بوق زدن و چراغ دادن اعصاب خودروی جلویی رو خورد میکنه. خود من وقتی میبینم بی دلیل کسی چراغ میده حس میکنم داره فحش میده. در آلمان برای سبقت گرفتن کسی چراغ نمیده راهنمایی چپ میزنه و منتظر میشه با احترام خودروی جلویی بره کنار.
اگر سرعتمون کمه همیشه راه رو برای بقیه باز نگه داریم. خونسر باشیم و برای اتفاقهای کوچیک دستمون رو به علامت عذر خواهی بالا ببریم.
امید وارم همه قوانین رو رعایت کنیم و از رانندگی لذت ببریم.